معرفی:

• 
  لطفا خودتان را معرفی مختصری کنید و کمی از خودتان برایمان بگویید؛ اینکه ورودی چه سالی و از چه شهری هستید؟

سلام، امیررضا حیدریان هستم ورودی مهر 93 علوم پزشکی کاشان و متولد اصفهان هستم.

• 
   شما را در دانشگاه به چه می‌شناختند؟

از ترم اول دوستان من را با لقب دکتر صدا می کردند.

• 
  رتبه تان چند شد؟ چه رشته ای و چه دانشگاهی قبول شدید؟

رتبه 36 کشور را کسب کردم و رشته رادیولوژی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، بیمارستان شهدای تجریش پذیرفته شدم.

• 
  از همان ابتدا دانشجوی موفقی بودید؟ (نقطه عطف شما کجا بود و از چه زمانی تصمیم شما برای موفقیت جدی شد؟)

واقعیت اینه که نه! من از ابتدا با دید پزشک شدن وارد دانشگاه شدم ولی ناگهان با درس های عمدتاً نامرتبطی توی علوم پایه مواجه شدم که تمام انگیزه های من را از بین برد از طرف دیگر سختی های زندگی دانشجویی و زندگی در خوابگاه مانع از این می شد تا فرصت کافی برای مطالعه داشته باشم. یادم هست که بعضی روزها که یادم می رفت غذای سلف را رزرو کنم تا 72 ساعت قابلیت رزرو غذا نبود و من آن روز و 3 روز بعدش را ظهرها بعد از کلاس گرسنه به خانه برمی گشتم و به محض رسیدن گاهی با همان لباس خوابم می برد. اینکه بسیاری از دوستان دبیرستانم توی دانشگاهای کلانشهرها قبول شده بودند بیشتر من را سرخورده می کرد. تا اینکه اواخر فیزیوپات یادم هست مشغول مطالعه جزوه بودم که یکی از اقوام من را دید و صحبت بر سر این شد که چرا جزوه خوانی می کنی؟ و برنامه ات برای دستیاری چیه؟ من هم ناامیدانه گفتم: دستیاری برای شاگرد اول ها و استریتی هاست، من باید بروم سربازی مگر اینکه بتوانم در امتحان پره ( پیش کارورزی) 2.5 درصد کشوری شوم که آن هم غیرممکن است، بهم گفت: هیچ چیز غیرممکن نیست فقط باید شروع کنی. چرا نتوانی؟ یک لحظه انگار یه جرقه توی ذهنم زد که آره چرا نتوانم؟ حداقل که می توانم شانسم رو امتحان کنم! و از آنجا مسیر من عوض شد. (هر چند سال 99 پره برگزار نشد!)

 

 

مطالعه:

• 
  اینکه شما جزء شاگرد اول‌های کلاس نبودید چگونه توانستید به این موفقیت دست پیدا کنید؟

کلمه موفقیت رو بکار بردید ابتدا این رو عرض کنم که من موفقیت خاصی بدست نیاوردم، موفقیت در کسب ادب و انسانیت است که ارتباط زیادی با مدرک و نمره آدم ها نداره، اینجا من بعنوان یک آدم خیلی معمولی از تجربه هایم می گویم. اما روش کارم به این شکل بود که، ابتدای هر سال استراتژی مطالعاتی را با توجه به بخش هایم مشخص می کردم به طوریکه تا آخر آن سال هر روزش مشخص بود باید چقدر مطالعه از چه درسی داشته باشم و بی وقفه طبق آن برنامه کار می کردم.

• 
  خوابگاهی بودید یا خونه شخصی داشتید؟ با چه چالش‌هایی روبه‌رو شدید و چگونه آن‌ها را مدیریت کردید؟

ترم اول خوابگاه بودم و از آن به بعد منزل شخصی. چالش ها بی نهایت زیاد بودند. مثلاً جایی که خانه داشتم از مراکز خرید دور بود و هر بار باید حدود یک ساعت پیاده روی می کردم تا بتوانم نیازهای ساده را تأمین کنم یا مثلاً چند بار پیش آمد که پکیج خونه خراب شد و حدود یک هفته طول کشید تا قطعه اش برسد و تمام یک هفته را شب ها بارها از شدت سرما از خواب بیدار می شدم! یک بار دیگه کلید خونه خراب شده بود و ناچار توی کتابخانه سرم را روی میز می گذاشتم تا چند دقیقه بتونم بخوابم! به هرحال هر اتفاقی که می افتاد اولویت اول برای من مطالعه بود نه درگیری با چالش ها.

• 
  تا حالا شده که از ادامه کار نا امید شوید؟ انگیزه خود را چگونه حفظ کردید؟

اواسط سالی که برای آزمون مطالعه می کردم نا امید شده بودم. زمانی که اکثر افرادی که آزمون داشتند از همه دانشگاه ها مرخصی داشتند و تمام وقت مشغول مطالعه بودند، من مرخصی استریتی بهم تعلق نگرفت و اینترن بخش نسبتاً سنگین "داخلی"بودم، آن هم در پیک پنجم کووید. به طوری که روزها از صبح زود تا ساعت 2 یا 3 ظهر کارها طول می کشید و این باعث می شد زمانم خیلی کم باشه و اینجا باید بگم اساتید و رزیدنتهای داخلی وقتی شرایط من را متوجه شدند واقعا کمک کردند. تجربه ای که داشتم و استفاده کردم این بود که توی اوج نا امیدی فقط باید ادامه داد به قولی "گر مرد رهی غم مخور از دوری و دیری، دانی که رسیدن هنر گام زمان است".

• 
  الگوی شما کی بود؟ دانشجوی سال بالایی؟ استاد؟

بعید می دانم کسی وارد دانشکده پزشکی کاشان شده باشه و شیفته علم و اخلاق استاد فخاریان نشده باشد. من هم مستثنا نبودم.

• 
  میزان مطالعه شما در طول مقطع‌های مختلف به چه شکل بود؟ معدل تحصیلی شما در مقطع علوم‌پایه، فیزیوپات و استیجری می‌توانیم داشته باشیم؟

مطالعه چندانی در دوران علوم پایه و فیزیوپات نداشتم ولی از استاجری میتونم بگم زمانی را هدر نمی دادم. معدلم تا آخر فیزیوپات 16.40و معدل استاجری 18و معدل کل 17.4 بود.

• 
  باتوجه به کارگاه بسیار خوبی که در تابستان1401 برای دانشجوهای بالین به‌ویژه اینترن‌ها داشتید، آیا روش مطالعه درس‌ها در دیگر مقاطع متفاوت است؟ چه توصیه‌ای برای مطالعه در مقطع‌های مختلفی که یک دانشجوی پزشکی می‌گذراند، دارید؟

حقیقتاً چون دوران علوم پایه دانشجوی ممتازی نبودم جوابی برای این مقطع ندارم ولی دوران بالین را قویاً توصیه می کنم. دوستان زمانشان را به جزوه خواندن نگذرانند و همینطور زمانشان را بیش از اندازه صرف گلاویز شدن با کتاب های سنگین و رفرنس های حجیم نکنند. در عوض توصیه می کنم از فیزیوپات بروی مطالب مهم رفرنس ها که به خوبی در کتابهای خلاصه جمع آوری شده مسلط شوند، باید بارها و بارها خوانده شوند تا ملکه ذهن شوند و نیم نگاهی به تست های دوره های اخیر هم داشته باشند.

 

فعالیت دانشجویی:

• 
  آیا تفریح یا فعالیت غیر درسی داشتید؟ کمی از تفریح‌های دانشجویی بگید (توضیح دهید)

من غیر از مطالعه چالش های زیادی داشتم که باید آن ها را هم مدیریت می کردم و خب طبعاً زمان کمی برای تفریح باقی می ماند که آن را بیشتر با دوستان صرف می کردیم، به صحبت و خنده و چیزی برای خوردن!

• 
  آیا در کنار خواندن درس، در دانشگاه فعالیت دیگری نیز داشتید؟

ترم های اول فعالیت های غیر درسی را بیشتر انجام می دادم تا رفته رفته درس پررنگ تر شد. از کار های غیر درسی که داشتم چند سال دبیر کمیته تحقیقات دانشکده پزشکی، مدتی دبیر کل کمیته تحقیقات دانشگاه، مدتی عضو کمیته مرکزی انجمن علمی دانشجویان پزشکی ایران بودم و مدتی در پژوهشکده  رویان تجربه کسب کردم  و در مسابقات قرآن و عترت هم رتبه سوم دانشگاه شدم.

• 
  بچه ها برای موفقیت در رزیدنتی از ابتدا فقط درس بخوانند یا در حوزه های دیگر هم فعال باشند؟ وقتشان تلف نمی شود با این کارها؟

به نظر من اولویت اول باید با درس به همراه "زندگی کردن" و لذت بردن باشد در درجه بعد فرصت های اضافه را صرف کسب تجربه در زمینه های مختلف کنند.

• 
  گویا عضو کمیته تحقیقات بودید؟ آنجا چطور بود؟ به نظرتان تاثیری در رشد شما داشته است؟ چه پیشنهادی برای فعالیت‌های اجرایی و یا عضویت در انجمن‌های ورزشی، علمی و فرهنگی دارید؟

کمیته تحقیقات برای من اولین روزنه امید در انبوه نا امیدی های علوم پایه بود. در آن روز ها هر چه نگاه می کردم همه اساتید موفقی که می شناختم دوران عمومی را از دانشگاه های بزرگ فارغ التحصیل شده بودند و این من را نا امیدتر می کرد تا اینکه در جریان کمیته تحقیقات با استاد بزرگوارم دکتر میانه ساز آشنا شدم. آنجا دیدم که می شود از همینجا هم درس خواند و تلاش کرد و رشته خوب قبول شد و موفق شد! بزرگترین رهاورد کمیته برای من آشنایی با ایشان بود.

• 
  دفتر استعدادهای درخشان:


• 
  چگونه با دفتر استعدادهای درخشان و امتیازهای آن آشنا شدید؟  راهنمایی دفتر به شما چطور بود؟

از همان زمان کمیته تحقیقات با دفتر استعدادهای درخشان آشنا شدم و در جریان خیلی از مشکلات به من کمک کردند و حقیقتاً باید از سرکار خانم دکتر میانه ساز سرپرست دفتر و سرکار خانم سحرخوان کارشناس دفتر بابت لطف هایشان تشکر کنم.

• 
  توانستید از آیین نامه چهل امتیاز هم استفاده کنید؟

زمانی که من با دفتر و آیین نامه آشنا شدم معدلم به قدری پایین بود که فهمیدم امتیاز آموزشی لازم را کسب نمی کنم و پیگیر آن نشدم.

 

تاثیر دوران دانشجویی و محیط آموزشی دانشگاه:

• 
  تاثیرگذارترین یا الهام بخش ترین موضوع و فرد دانشگاه روی شما؟

تاثیرگذارترین فرد استاد فخاریان و تاثیرگذارترین موضوع را راندهای ایشان می دانم. زمانی که سر راند کاملاً زمان را از دست می دادم و انگار غرق می شدم.

• 
  اینترنی در کووید چگونه گذشت؟ از اینترنهای فداکار بودید؟ یا نیمه فداکار یا ...

اینترنی در کووید متاسفانه تیر خلاص بر پیکر نیمه جان آموزش پزشکی ما بود. بار آموزشی بخش ها کم و بار کاری زیاد شد.

• 
   ببخشید اینجوری میپرسم: خیلی ها در اینترنی به دلیل تمرکزی که روی درس دارند، از کشیک ها کم می گذارند، صادقانه لطفاً بفرمایید : شما این کار را کردید؟

اما از وضعیت اینترنی! متاسفانه وضعیت اینترنی در حدی که من می دانم و تجربه کردم تعریفی ندارد. اینترن گاه مسئول انجام کارهای بی ارزش آموزشی است، گاه آماج توهین و فشار است، گاه ابیوز می شود، گاه به خاطر بلد نبودن کاری (که امری طبیعی‌ست) هدف قرار می گیرد، طبعاً تحت این شرایط کشیک های یک اینترن به نسبت زمانی که می گیرد چقدر به مهارت علمی و عملی او اضافه میکند؟ من شخصاً در کشیک تنها چیزی که مد نظرم بود حق بیمار و کارهای بیماران بود و سعی می کردم ذهن و وقتم را درگیر حواشی غیرآموزشی آن نکنم.

• 
  برای ارتقای آموزش پزشکی در دانشگاه لطفا چند پیشنهاد بدهید؟ برای دوره بالینی و یا قبل از آن. هر پیشنهادی به ذهنتان می رسد.


• 
  در مقطع علوم پایه دانشگاه ما اساتید بسیار توانمندی دارد، بسیار خوب بود اگر جلساتی در هر درس به اساتید بالینی هم اختصاص داده می شد تا بچه ها دروس علوم پایه را با دید کلینیکال بخوانند.


• 
  زمان ما دروس فارماکولوژی و پاتولوژی در دوران فیزیوپات تدریس می شد. موقعی که ما هنوز به درستی نمی دانستیم دیابت چیست و در بالین بیمار آن را ندیده بودیم باید از سخت ترین مکانسیم های دارو هایش بر برخی عوارض آن می خواندیم! ای کاش این دروس به زمانی موکول شود که بچه ها با حداقل های یک بیماری از نزدیک آشنا شده باشند.

خاطره‌ای شیرین یا تلخ از دوران دانشجویی دارید؟ لطفا برایمان تعریف کنید.

شاید تلخ ترین روزهای زندگی را در دوران کووید گذراندم. روزهایی که خودم بیمار شده بودم و نفس عزیزانم به شماره افتاده بود و در همان روزها متاسفانه مادربزرگ عزیزم را از دست دادم که هنوز بار دلتنگیش را به دوش می کشم.

• 
  پس از ایمان به خدا، تقوا و کار صالح‌، موفقیت خود را مدیون چه چیزی و یا چه کسانی می‌دانید؟ از نقش خانواده، استادها و دوستان برایمان بگویید؟

قطعا مدیون پدر و مادر و اساتید عزیزم هستم. شاید گذراندن خیلی از روزها و مشکلات بدون وجود دوستانی که داشتم ممکن نبود.

• 
  بعد از اتمام تخصص، برای طرح یا عضویت هیئت علمی به کاشان بر می گردید؟ یا اگر کلاهتان هم بیافتد کاشان نخواهید آمد؟

شخصاً کاشان را بسیار دوست دارم و امیدوارم بتوانم روزی برای مردمان باصفایش خدمت کنم.

• 
  بهترین دوست تان که بود؟

بهترین دوستم دکتر سروش ربانی است! در روزهای سخت مثل خانواده به من کمک کرد. کسی که بارها با هم خندیدیم و گریه کردیم و دوستی که بعید می دانم مثل او دیگر پیدا شود. یک آدم بی نظیر!

• 
  در کلام آخرتون چه توصیه‌ای برای دانشجویان سال پایین تر که مصاحبه شما را می‌خوانند دارید؟ صحبتی هست که ما درمورد آن نپرسیده باشیم اما دوست داشته باشید بگویید؟ (این شما و این تریبون آزاد اختصاصی با مخاطبین‌)

همه کسانی که در آزمون رتبه می آوردند یا از اول دوران دانشجوئی نمره اول بودند یا از رتبه های برتر کنکور بودند. اوایل کسی به من امیدی نداشت اما رفته رفته به لطف خدا اوضاع عوض شد تا جایی که من با رتبه 957 منطقه یک کنکور93، در آزمون دستیاری 1401 از نفر اول کشوری کنکور زمان خودم نمره بالاتری کسب کردم.

 

می خواستم بگم با امید و پشتکار هر غیرممکنی ممکن می شود، فقط باید ادامه داد!